قوله تعالى: و اذْکروا نعْمة الله علیْکمْ یاد کنید نعمت خداى و نیکوکارى وى بر خویشتن، و میثاقه و پیمان وى، الذی واثقکمْ به آن پیمان که با شما بست، إذْ قلْتمْ آن گه که گفتید: سمعْنا و أطعْنا شنیدیم و فرمانبرداریم، و اتقوا الله و بپرهیزید از خشم و عذاب خداى، إن الله علیم بذات الصدور (۷) و بدانى که خداى دانا است بآنچه در دلهاست.

یا أیها الذین آمنوا اى ایشان که بگرویدند. کونوا قوامین بحق گفتن بپاى ایستید، لله خداى را، شهداء گواهان باشید، بالْقسْط بداد و راستى، و لا یجْرمنکمْ و شما را بر آن مداراد و بدان میاراد، شنآن قوْم دشمنى گروهى، على‏ ألا تعْدلوا بر آنکه راست نروید و راست نگویید، اعْدلوا راست گوئید و راست روید، هو أقْرب للتقْوى‏ این چنین نزدیکتر بود بپرهیزگارى، و اتقوا الله و بترسید از خشم خداى، إن الله خبیر بما تعْملون (۸) که الله دانا است بآنچه شما میکنید.

وعد الله وعده داد خداى، الذین آمنوا و عملوا الصالحات ایشان را که بگرویدند و کارهاى نیک کردند، لهمْ مغْفرة ایشان را آمرزش است، و أجْر عظیم (۹) و مزد بزرگوار.

و الذین کفروا و ایشان که کافر شدند، و کذبوا بآیاتنا و بدروغ داشتند سخنان ما، أولئک أصْحاب الْجحیم (۱۰)، ایشانند که آتشیانند.

یا أیها الذین آمنوا اى ایشان که بگرویدند، اذْکروا نعْمت الله علیْکمْ یاد کنید و یاد دارید نعمت الله بر خویشتن، إذْ هم قوْم آن گه که آهنگ کرد گروهى، أنْ یبْسطوا إلیْکمْ أیْدیهمْ که دست بگشایند و دست گذارند بشما ببدى، فکف أیْدیهمْ عنْکمْ بازداشت الله دستهاى ایشان از شما، و اتقوا الله و بترسید از خداى، و على الله فلْیتوکل الْموْمنون (۱۱) و چنین باد که با خدا باد کار سپردن و پشتى داشتن گرویدگان.

و لقدْ أخذ الله میثاق بنی إسْرائیل خداى پیمان ستد از بنى اسرائیل، و بعثْنا و فرستادیم، منْهم از ایشان، اثْنیْ عشر نقیبا دوازده نقیب، و قال الله

و خداى گفت: إنی معکمْ من با شماام، لئنْ أقمْتم الصلاة ار نماز بپاى دارید بهنگام، و آتیْتم الزکاة و زکاة دهید از مال، و آمنْتمْ برسلی و بگروید بفرستادگان من، و عزرْتموهمْ و ایشان را شکوه دارید و یارى دهید، و أقْرضْتم الله و وام دهید خداى را، قرْضا حسنا وامى نیکو، لأکفرن عنْکمْ سیئاتکمْ بهمه حال از شما گناهان شما ناپیدا کنم، و لأدْخلنکمْ جنات و در آرم شما را در بهشتهایى، تجْری منْ تحْتها الْأنْهار میرود زیر درختان آن جویها، فمنْ کفر بعْد ذلک منْکمْ هر که نعمت پوشد و نسپاس گردد پس آن از شما، فقدْ ضل سواء السبیل (۱۲) گم گشت از میان راه راست.

فبما نقْضهمْ میثاقهمْ بشکستن ایشان پیمان خویش را، لعناهمْ بر ایشان لعنت کردیم، و جعلْنا قلوبهمْ قاسیة و دلهاى ایشان سخت کردیم، یحرفون الْکلم عنْ مواضعه سخنان من در بعثت محمد میگردانیدند از جاى خویش، و نسوا حظا و فراموش کردند بهره خویش، مما ذکروا به از آن پند که ایشان را داده بودند، و لا تزال تطلع على‏ خائنة منْهمْ و تو همیشه مطلع باشى بر خیانتى که از ایشان آید، إلا قلیلا منْهمْ مگر اندکى از ایشان، فاعْف عنْهمْ در گذار از ایشان، و اصْفحْ و روى گردان، إن الله یحب الْمحْسنین (۱۲) که خداى دوست دارد نیکوکاران را.

و من الذین قالوا و ازینان که گفتند: إنا نصارى‏ ما ترسایانیم،، أخذْنا میثاقهمْ از ایشان هم پیمان بستدیم، فنسوا حظا بگذاشتند بهره خویش، مما ذکروا به از آن پند که ایشان را داده بودند، فأغْریْنا برآغالیدیم و انگیختیم، بیْنهم میان ایشان، الْعداوة و الْبغْضاء دشمنى و بزومندى، إلى‏ یوْم الْقیامة تا روز رستاخیز، و سوْف ینبئهم الله بما کانوا یصْنعون (۱۴) و خبر کند الله ایشان را فردا که آن چیست که میکنند ایشان امروز.